Başparmak, yönetmenliğini Mike Mills’in yaptığı, başrolünü Lou Taylor Pucci’nin oynadığı 2005-ABD yapımlı, dram-komedi türünde bir filmdir.
Justin Cobb 17 yaşında olmasına rağmen onu sıkıntıya sokan durumlarda parmağını emmektedir. Stresle bu şekilde başa çıkar. Okulda tartışma grubundadır. Rebecca ile tanışır fakat başparmağındaki harfleri sormasıyla aralarına mesafe girer. O harfler babasının parmağını emmesini engellemek için aldığı bir önlemdir ve bunun açığa çıkmasını istemez. Başparmağı ile olan problemi sosyal hayatının yanı sıra diş yapısını da etkilemektedir. Parmağının dişlere yaptığı baskı yüzünden diş yapısı bozuktur ve bunun tedavisi için diş hekimine gitmektedir. Diş hekimi aynı zamanda psikoloji ile ilgilidir ve ona ilk defa bilinçaltından bahseder. Bu durumun bilinçaltında yatan problemin çözülmesiyle düzeleceğini düşünür ve Justin’a hipnoz uygular. Parmak emme konusunda başarılı olan bu teknik öfke kontrol aşamasında sıkıntılı olmuştur. Bu davranışlar okula da yansır ve Justin’a dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB) tanısı konmuştur. Durumuna uygun ilaç tedavisi başlamıştır. Düzenli ilaç alımı sırasında Justin mükemmel bir öğrencidir. Odaklanma sıkıntısı yaşamadan kitap okuyup ders çalışabilmektedir. Bu değişim akademik kariyerini olumlu yönde etkilemiştir. Tartışma grubunda sivrilmiş, daha büyük platformlarda tartışmalar kazanıp ödül almıştır. Bu büyük değişim Justin’ı başkalarını küçük gören bir insan haline getirmiştir. Bu sırada annesi ilgi duyduğu bir ünlü için psikiyatri bölümüne geçmiştir. Annesinin gizlilik ilkesi Justin’ı sinirlendirmiş ve huzursuz etmiştir. Bu sırada dişçiyle tekrar karşılaşır ve haplardan bahseder. Dişçi bu duruma tereddütlü yaklaşır ve Justin huzursuz olmaya başlar. Tartışma grubundan biri hapları görünce Justin’a keş der ve dikkati tamamen dağılır. Bu yaşananlar üzerine ilacı bir anda kesmiştir. Ani değişimin sonrasında Justin madde kullanımına başlar. Aynı zamanda endişeleri geri gelmiştir. Annesinin babasını aldattığını düşünür ve babasına anlatır. Birbirleriyle endişelerini paylaşmaları onları yakınlaştırmıştır. Annesinin kendisini ve babasını umursamadığını düşünür fakat iş yerine gözetlemeye gittiğinde bir hastasıyla konuşur. Annesinin bu adama Justin’dan bahsetmesi hoşuna gitmiştir. Ayrıca bir işe başvurmuştur ve başvurusu kabul edilmiştir. New York’a gidecektir. Annesi hayatı boyunca Justin’ı izlediğini söyler. Babası ise daha yeni iletişim kurduğu oğlu ile ayrılmak istemese de karşı çıkmaz.
Justin, oral fiksasyonu olan bir ergendir. Freud’un psikoseksüel gelişim kuramına göre oral dönemde bebeğin ağız bölgesi büyük önem taşır. Aynı zamanda bu dönemin sağlıklı bir şekilde atlatılması anne-bebek ilişkisine bağlıdır. Bu dönemde bebeğin ihtiyaçlarının karşılanmaması fiksasyona yol açar. Filmde Justin anne ve babasına adlarıyla hitap ediyor. Herhangi bir yakınlık ve bilgi paylaşımı yok. Özellikle annesine karşı bir güvensizlik söz konusu. Bu güvensizlik Justin’ın hem sosyal hem de romantik ilişki kurmasını zorlaştırıyor. Diş hekiminin parmak emmesinin psikolojik bir problem olduğunu ve korku ve kaygılarının açığa vurum şekli olduğunu bilmesi psikolojik problemlerin gözle görülür başka sorunlara da yol açabildiğini örnekleme açısından yararlı olmuştur. Fakat bir diş hekiminin hipnoz yapması etik açıdan doğru değildir. Zaten problem tamamen çözülmemiş ve bir başka problemi doğurmuştur. Filmde tanı koyma aşaması baştan savma olmuştur. Öğrenci hakkında yeterince bilgi almadan ikinci ağızdan gelen bilgilere dayanıp ilaç tedavisine başlanmıştır ve bu süreç takip edilmemiştir. Sonuç olarak ilaç aniden bırakılmış ve her şey eskiye dönmüştür. Bu film çocukluk döneminde yaşanan problemlerin sonraki yaşlarda nasıl karşımıza çıktığını gösteren bir filmdir. Özellikle psikoseksüel gelişim kuramı güzel bir şekilde vurgulanmıştır.
Ayşe Çokyavaş
Yeditepe Üniversitesi
Görsel Kaynaklar:
http://www.sinemalar.com/film/185/basparmak
http://www.beyazperde.com/filmler/film-53243/
